Witaj, Za nim opowiem Ci co u mnie chciałabym poddziękować Ci za poprzedni list. Bardzo było mi miło gdy do mnie napisałeś. Jak już wiesz mieszkam w Krakowie,w pięknym mieście gdzie naprawdę dech zapiera w piersiach: mamy piękne sukiennice, Wawel ,kościoły i wiele innych rzeczy które można zwiedzić a dzięki temu można dowiedzieć się jaka była historia tych miejsc. Przeplatanie się elementów fantastycznych z rzeczywistymi – w legendzie świat przedstawiony składa się z opisu możliwych do zaistnienia w prawdziwym świecie zdarzeń oraz obecności zjawisk lub postaci fantastycznych; Różnica pomiędzy legendą a mitem. Różnice pomiędzy mitem i legendą są bardzo trudne do określenia. Inwentarze z lat 1603 i 1618 stanowią główne źródło do dziejów zamku. Według nich dzielił się on na przygródek, zamek wysoki i pozostałą zabudowę. Do przygródka prowadził most zwodzony. Brama mieściła się w baszcie z mieszkaniem burgrabiego nad przejazdem. Baszta bramna zwieńczona była wieżyczką z zegarem. Życie ludzi w średniowiecznym mieście. Średniowieczna zabudowa miejska sprzyjała i ułatwiała życie dzielnicy. W miastach, często wieloośrodkowych, dawne grody zachowywały odrębność, a czasem nawet i własne obyczaje i przywileje. Aglomeracje rodzin szlacheckich dzieliły terytorium miejskie na mniej lub bardziej zamknięte w sobie Nazwa miasteczka wzięła się ponoć o łacińskiego określenia cytadeli. Faktycznie Obidos otoczone jest murem, ale raczej nie dla zamkowych fortyfikacji ściągają tu odwiedzający. To urokliwe, kolorowe domki wpisane w plan średniowiecznego miasta stanowią o klimacie. I jeszcze lokalna wiśniówka serwowana w czekoladowych kieliszkach. Nowa, multimedialna trasa w sercu Krakowa z pewnością przyciągnie do miasta zaintrygowanych ekspozycją turystów Aktualizacja: 23.09.2010 11:08 Publikacja: 23.09.2010 11:08 Tak wyglądał . 12 najlepiej zachowanych średniowiecznych miast w Europie Większość z tych miast okres największej sławy ma już dawno za sobą. Jednak to, co udało się stworzyć przed wiekami, do dzisiejszego dnia przypomina o dawnym blasku. Miasta przedstawione w galerii wciąż zachwycają doskonale zachowaną architekturą, która na przestrzeni wieków nie uległa znaczącym zniszczeniom. 12 Zobacz galerię Shutterstock Dawne piękno miesza się z najnowszymi architektonicznymi cudami, tworząc malownicze miejskie mozaiki, które przyciągają turystów z wielu zakątków świata. Francuskie Carcassonne, dzięki dobrze zachowanemu średniowiecznemu klimatowi, sprowadza około trzech milionów turystów rocznie. Spacerując po wspaniałych brukowanych uliczkach tych miast, naprawdę można poczuć, że życie zatrzymało się tutaj na kilkaset lat. Najpiękniejsze przykłady doskonale zachowanej architektury mieszczą się także u naszych sąsiadów. W zestawieniu jest miasto, o którym mówi się, że z każdego punktu w obrębie murów widać przynajmniej jeden pub i przynajmniej jeden kościół, piękne średniowieczne miasto o największym zagęszczeniu knajp i klubów w całych Niemczech, a także włoskie miasteczko zwane Manhattanem średniowiecza. 1/12 Brugia, Belgia Shutterstock To miasto leży w północno-zachodniej części kraju. Okres największej świetności Brugii przypadł na lata 1280–1390. Historyczne centrum miasta znajduje się od 2000 roku na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Charakterystyczne dla miasta są dzielnice Markt i Burg, które zachowały pierwotny układ. Można tu zobaczyć także średniowieczne kościoły, rynek czy ratusz. 2/12 Ratyzbona, Niemcy Shutterstock To miasto leży nad Dunajem w Bawarii. Stare Miasto w Ratyzbonie znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO od 2006 roku. Powszechnie uważana jest za najpiękniejszą średniowieczną starówkę na terenie Niemiec. Dodatkowo to miasto o największym w Niemczech zagęszczeniu knajp i klubów w całych Niemczech. Naprawdę jest tu co robić. 3/12 York, Anglia Shutterstock To miasto w północnej Anglii znane jest ze swojej bogatej historii, która całkowicie przyćmiła czasy współczesne. Ścisłe centrum otoczone jest przez mury, które wybudowano w 1220 roku za panowania Henryka III. Co ciekawe, wjazd do miasta wciąż umożliwia sześć bram. Mówi się, że w mieście z każdego punktu w obrębie murów widać przynajmniej jeden pub i przynajmniej jeden kościół. 4/12 Tallinn, Estonia Shutterstock Średniowieczne obwarowania miejskie z basztami i bramami skrupulatnie odbudowywano, gdyż znacznie ucierpiały w trakcie II wojny światowej. Starówka stolicy Estonii słynie z dobrze zachowanych kamienic. Miasto od 1997 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. 5/12 Perugia, Włochy Shutterstock To stolica Umbrii w środkowych Włoszech. W obrębie jej murów znajdziemy Bazylikę San Domenico, której budowę rozpoczęto w 1394 roku, kościół San Pietro z X wieku, Fontannę Maggiore czy Palazzo dei Priori. O tym, jak ważne było miasto, świadczy fakt, że kilkukrotnie w historii miało było świadkiem konklawe. 6/12 Kotor, Czarnogóra Shutterstock To miasto portowe znajduje się w południowo-zachodniej części kraju. Stare Miasto wciąż otoczone jest średniowiecznymi murami miejskimi. Ich długość wynosi około 4500 metrów. Miasto wyróżniają wąskie, kręte uliczki i nieregularne place. Niestety w 1979 roku miało tu miejsce silne trzęsienie ziemi, które poważnie uszkodziło znaczną część zabytkowych konstrukcji. 7/12 Carcassonne, Francja Shutterstock Znajduje się na południu kraju. To właśnie tu ostał się największy w Europie średniowieczny kompleks urbanistyczny. Każdego roku miasto odwiedza ponad trzy miliony turystów, od 1997 znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Kompleks składa się z dwóch części: warownego górnego miasta i miasta dolnego. 8/12 San Gimignano, Włochy Shutterstock Leży w środkowych Włoszech. W miejscowości obecnie mieszka jedynie około siedmiu tysięcy mieszkańców. Zostało nazwane "Manhattanem średniowiecza". W czasach późnego średniowiecza przeżywało rozkwit, gdyż znajdowało się na szlaku handlowym pomiędzy Florencją i Sieną. W centrum znajdują się dwa place, natomiast najbardziej znany zabytek to dawna katedra, a obecnie kolegiata Santa Maria Assunta z XII wieku. 9/12 Toledo, Hiszpania Shutterstock Miasto położone jest w środkowej Hiszpanii. Jest jednym z najlepiej zachowanych miast w Europie. Toledo otaczają średniowieczne mury. Katedra Najświętszej Marii Panny należy do najpiękniejszych budowli gotyckich w Hiszpanii. Znajdują się tu liczne muzea, kościoły i pałace. 10/12 Edynburg, Szkocja istock Edynburg leży nad zatoką Firth of Forth na wschodzie kraju i jest jednym z najpiękniejszych miast w Europie. Stare Miasto zachowało klimat średniowiecza. W Edynburgu warto zobaczyć Katedrę św. Idziego z XII wieku, ruiny opactwa Holyrood, Fontannę Czarownic, a przechadzając się po Starym Mieście należy wstąpić do jednego z klimatycznych pubów. 11/12 Praga, Czechy Thinkstock Miasto położone jest w środkowej części kraju nad Wełtawą. Zabytkowe centrum w 1992 roku zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Słynny Most Karola od XIV wieku łączy Malą Stranę i Stare Miasto. Trzeba odwiedzić także Hradczany i Zamek Praski, zobaczyć Złotą Uliczkę oraz dostojny Rynek Staromiejski. 12/12 Sztokholm, Szwecja Shutterstock Rozwój miasta zaczął się w XIII wieku. A już od 1436 roku Sztokholm stał się stolicą Szwecji. By przyjrzeć się bliżej historii miasta, należy udać się do Muzeum Średniowiecznego Sztokholmu. Po wizycie w tym miejscu będziemy zupełnie inaczej patrzeć na otaczające nas budynki. Do zbiorów muzeum należy zrekonstruowane średniowieczne miasto z dybami i portem. Data utworzenia: 12 marca 2020 08:41 To również Cię zainteresuje Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Znajdziecie je tutaj. Regularny plan miasta średniowiecznego a limitacja miernicza Tadeusz Zagrodzki Rok wydania: 1962 Rodzaj okładki: Miękka Autor: Tadeusz Zagrodzki Stan: Używana ISBN: - Wymiar: 17cm x 24cm Nr wydania: - Seria: - Ilość stron: 98 Waga: kg Indeks: - TIN: T01047398 Tadeusz Zagrodzki -;Założyciel Katedry Historii Sztuki Średniowiecznej Powszechnej KUL, w roku 1971 kierownik, twórca programu badawczego oraz dydaktycznego w latach 1971-1986. Jako wybitny znawca historii architektury i urbanistyki polskiej i europejskiej, profesor Politechniki Warszawskiej, założył, z inicjatywy ówczesnego rektora KUL o. prof. Mieczysława Krąpca, Katedrę Historii Architektury i Urbanistyki na sekcji historii sztuki, która była wówczas jedyną tego rodzaju placówką naukową w polskiej historii sztuki. Prof. T. Zagrodzki, wybitny w skali europejskiej znawca historii architektury oraz czynny architekt, konserwator, badacz i znawca, współpracował przy odbudowie zniszczonej po II wojnie światowej Warszawy, zwłaszcza jej kościołów - katedry św. Jana, dla której opracował program rekonstrukcji sklepień gotyckich, które czynią dzisiaj katedrę jednym z najpiękniejszych obiektów gotyku mazowieckiego. Rekonstruował wiele innych zniszczonych budowli poza Warszawą. Był badaczem urbanistyki miast eurpejskich, znawcą założeń antycznych śródziemnomorskich i wschodnich. Wymieniany jest w literaturze światowej jako badacz i znawca limes i miast limitowanych, które stanowiły podstawę dla miast antycznych wzorowanych na planach obozu rzymskiego. Uwagi Brzegi stron zakurzone, Oprawa lekko wytarta, zabrudzona, Grzbiet książki naderwany, Strony pożółkłe, Rogi oprawy trochę zagięte, Home Sztuka, Kultura, KsiążkiHistoria andz!a13 zapytał(a) o 18:06 Jak wygląda schemat miast średniowiecznych? dajcie jakieś linki plis pomóżcie! bądzie naj To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% 0 0 Odpowiedz Najlepsza odpowiedź Kurushimi. odpowiedział(a) o 13:38: [LINK] Odpowiedzi Nivette odpowiedział(a) o 18:07 średniowiecze tu i książkę na 45 i 889 a pozniej zobacz na mape Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub | Autor: Przy tekście pracowali także: Anna Winkler (redaktor) Anna Winkler (fotoedytor) Wolgemut, Wilhelm Pleydenwurff /domena publiczna Kraków był w średniowieczu jednym z najbardziej znaczących polskich miast. Ale czy największym?Średniowieczna Polska także posiadała swoje metropolie — i to wcale niemałe! Handlowano stąd z prawie całym znanym światem, a sława niektórych polskich miast sięgała daleko poza granice państwa. Które ośrodki weszły do międzynarodowej „ekstraklasy”? Kariera miasta w średniowieczu prawie w całości zależała od jego położenia. Jeśli znajdowało się przy odpowiednio ważnym szlaku handlowym, a do tego oferowało własne produkty lub złoża naturalne, bogaciło się. Wtedy zaś populacja rosła, ponieważ prężny ośrodek przyciągał kupców, rzemieślników i innych pracowników, nie mówiąc o rzezimieszkach czy miast sprzyjała jednak nie tylko lokalizacja. Istotne było między innymi to, czy lokalni rajcy umiejętnie zabiegali u władców o przywileje i monopole. Z kolei rozwojowi mogły przeszkodzić sprawy zupełnie prozaiczne — choćby to, czy można było korzystać z ziemi za murami. Gniezno, choć leżało na szlaku Litwa-Prusy-Niemcy, straciło na znaczeniu, ponieważ… nie miało gdzie ekspandować! Handel i rzemiosło w średniowieczu rozwijały się głównie na przedmieściach, tymczasem pierwszą stolicę Polski otaczały cudze grunty, głównie kościelne. Nie dało się ich ani wykorzystać, ani terytoria Polski biegło kilka ważnych szlaków. Dwa z nich były kluczowe i miały znaczenie dla całej Europy. Pierwszy łączył Niemcy z Morzem Czarnym, a na jego trasie znajdowały się Wrocław, Kraków i Lwów. Drugi biegł od Bałtyku przez Gdańsk i Toruń na Węgry i do Konstantynopola. Krzyżowały się pod Wolgemut, Wilhelm Pleydenwurff/domena publiczna Wrocław leżał na trasie z Niemiec nad Morze Czarne. Ilustracja z XV południa na północ przewożono żelazo, miedź i drewno. W drugą stronę wysyłano sukna z Flandrii i wina. Ze Wschodu napływały z kolei korzenie, jedwabie, kobierce i broń. Oprócz tego na trasie handlowano lokalnymi produktami, także zbożem, które z czasem stało się głównym polskim towarem wzloty i upadkiPrzebieg dróg handlowych był stały. Na jego utrzymaniu zależało wszystkim czerpiącym z nich zyski, zarówno mieszczanom, jak i władcom. Czasem jednak na istniejącym szlaku pojawiała się konkurencja – inne miasta. Kraków, zanim stał się niekwestionowaną potęgą handlową, „pokonał” na przykład Bochnię i Kazimierz. W szerszej skali rywalizował o wpływy z Wrocławiem i Toruniem, który z kolei musiał się liczyć z Bydgoszczą. Gniezno przegrało zaś ostatecznie z przetasowanie na liście najludniejszych polskich miast miało miejsce w XIV wieku. Polska wyszła wówczas z okresu rozbicia dzielnicowego i zaczęła odgrywać znaczącą rolę w handlu międzynarodowym. Poza granicami odrodzonego państwa znalazł się jednak potężny Wrocław, a po przyłączeniu Rusi nowym punktem tranzytowym stał się Lwów. Ten ostatni szybko zdystansował lokalnych „konkurentów”, Włodzimierz i Lublin. W połowie XV wieku pod berło polskich władców wróciły też Toruń, Elbląg i Gdańsk, który błyskawicznie się bogacił. Nie zmieniała się chyba tylko kluczowa pozycja się, jak żyli średniowieczni mieszczanie, z książki: „Życie w średniowiecznym mieście”Warto dodać, że bogate kupiectwo w tych ośrodkach było zwykle obcego pochodzenia. Zdominowali je Niemcy, choć nie brakowało też Węgrów, Francuzów, Flamandów czy Włochów. Dopiero z czasem zaczęli do nich dołączać z polskich miast było największe? Dane z XV wieku sugerują, że na ziemiach rządzonych wtedy przez polskich monarchów pod względem wielkości wygrywał Gdańsk, mający aż 30 000 mieszkańców. Drugie miejsce zajmował Kraków z populacją około 15 000 osób. Lwów zamieszkiwało 10 000 osób, podobnie Toruń. Mniej więcej dwa razy mniejsze były społeczności w Lublinie i Poznaniu. Liczbę ludności takich miast, jak Sandomierz, Bydgoszcz czy Sieradz, ocenia się na 1500-3000. Poza tym istniało w Polsce niemal 600 mniejszych miasteczek, których populacja nie przekraczała 1000 porównania największe ośrodki ówczesnej Europy, czyli Paryż, Wenecja, Brugia czy Neapol miały już wtedy po 100 000 mieszkańców lub więcej. Londyn, Gandawa lub Florencja miały ich ponad 50 000. Nawet Wrocław, który w XV wieku znajdował się już pod panowaniem czeskim, mógł pochwalić się populacją około 20 000 Kraków nie był najludniejszym polskim miastem, jego znaczenie w skali kraju było największe. To tu koronowano i chowano królów, tu mieścił się również uniwersytet. Wyrastał też na potęgę handlową regionu. W Hanzie słynął zwłaszcza jako „dom miedzi”, którą tutejsi kupcy sprowadzali ze Słowacji. Jego znaczenie podnosiła także bliskość kopalni Simmler/domena publiczna W 1364 roku Mikołaj Wierzynek, krakowski bankier, gościł u siebie koronowane głowy z całej przy tym pamiętać, że w rzeczywistości Kraków od XIV wieku stanowił część średniowiecznego „trójmiasta”. Kazimierz i Kleparz, jego dzisiejsze dzielnice, wtedy były osobnymi ośrodkami. Posiadały własne targowiska, prawa i przywileje, a nawet próbowały, przynajmniej początkowo, stanowić konkurencję dla potężniejszego stolica utrzymywała dużą sieć kontaktów handlowych. Prowadziła wymianę między innymi z Flandrią, Gdańskiem (przez Toruń), Węgrami (przez Sącz i Koszyce), Rusią (przez Lwów), Śląskiem, Czechami i Norymbergą (przez Wrocław). Obsługiwano też mniej ważne kierunki. W Brugii krakowscy kupcy mieli nawet swoje stałe tym, jak bogate i wpływowe było tutejsze mieszczaństwo, świadczy słynny zjazd monarchów z 1364 roku. Do Krakowa przyjechali wtedy cesarz Karol IV, król Węgier Ludwik Andegaweński, król Cypru Piotr de Lusignan, margrabia brandenburski Otto Wittelsbach, książęta piastowscy ze Śląska i Mazowsza, książę pomorski oraz wielu innych prominentów. Zostali oni ugoszczeni przez krakowskiego kupca i bankiera Mikołaja Wierzynka. Sam fakt, że taka uczta się odbyła, potwierdza, że z podwawelskimi finansistami naprawdę trzeba było się Lwowa docierały dwa wschodnie szlaki handlowe: tatarski i wołoski. Przywożono nimi między innymi futra, bydło, pieprz, imbir, muszkat, cytryny i suszone owoce, a także wino, jedwabie i kobierce. Na miejscu istniało 10 cechów i uprawiano 28 różnych & Hogenberg/domena publiczna Mieszkańcy Lwowa już w średniowieczu stanowili mieszankę różnych kultur. Ilustracja z początku XVII od początku stanowiło niezwykłą mozaikę ludnościową. Mieszkańcy formalnie podzieleni na trzy „nacje”: katolicką, ormiańską i ruską, pochodzili z różnych stron. Przedmieścia zamieszkiwali Rusini. Patrycjat był na ogół pochodzenia niemieckiego. Wśród finansistów znajdowali się natomiast między innymi Włosi, Żydzi i Ormianie. Ci ostatni trzymali w swoich rękach handel ze Wschodem. Większość najlepiej zaopatrzonych sklepów w mieście należała właśnie do Lwów starał się iść z duchem czasu. W XV wieku istniało tam na przykład oświetlenie, choć… ograniczało się do trzech latarń przy ratuszu, pilnowanych przez specjalnych stróżów. W 1417 roku pojawiła się też kanalizacja, a wśród licznych uprawianych w mieście rzemiosł pojawił się bardzo ceniony fach rurmistrza. Ponadto w tym samym stuleciu powstały tam pierwsze łaźnie publiczne, wybrukowano także rynek i najważniejsze dopiero w XIV wieku wyprzedził Elbląg i zajął pozycję najważniejszego portu w regionie. Na terenie dzisiejszego miasta znajdowało się wówczas kilka miejsc wyładunku towarów. Własną przystanią dysponowało na przykład tak zwane Młode i najbardziej zatłoczonym portem był jednak ten nad Motławą, należący do Głównego Miasta. Działał od końca lutego do połowy listopada. Trudno ustalić, ile statków obsługiwał. Cumowały przy bramach miejskich i mogło ich być nawet około dwustu rocznie! Nic dziwnego, że w tym tłoku i przy małej ilości miejsca na rzece dochodziło czasem do kolizji i w 1379 roku przy jednej z baszt miejskich skonstruowano pierwszy żuraw. Służył do przenoszenia beczek wina i piwa oraz do osadzania źródłem dochodu gdańskich kupców było polskie i litewskie drewno, zboże oraz sukno, które przywożono z Flandrii i wysyłano na południe. Z Gdańska wypływały statki do Brugii, Lubeki, a także miast w Portugalii i we Francji. Handlowano również ze Skandynawią i Anglią. Przybyszom z Wysp Brytyjskich zdarzało się nawet osiedlać na terenie Poznań i LublinA jak na tle największych ośrodków radziły sobie mniejsze miasta? Ważną rolę na szlaku łączącym Bałtyk z Konstantynopolem odgrywał Toruń, który – warto pamiętać – powstał jako miasto krzyżackie. Zdobył znaczenie także w ośrodka zmieniła się po przyłączeniu Prus Królewskich do Polski w 1454 roku. To właśnie tutaj wybuchło powstanie antykrzyżackie, które do tego doprowadziło. Także w czasie wojny trzynastoletniej tutejsze mieszczaństwo hojnie wspierało Kazimierza Jagiellończyka, dzięki czemu później Toruń cieszył się wieloma przywilejami i sporą niezależnością. Coraz gorzej radził sobie jednak z konkurencją handlową ze strony Gdańska i publiczna Toruń rozwinął się jako miasto krzyżackie. Mapa z początku XVII szlaki handlowe omijały natomiast Poznań. Stare wielkopolskie miasto leżało wprawdzie na trasie łączącej Prusy z Niemcami, ale dystans ten można było pokonać inną drogą. Z pomocą ośrodkowi przyszedł dopiero Władysław Jagiełło, nadając mu przywileje związane ze szlakiem łączącym Litwę z Europą oraz Kraków ze Szczecinem. Handlowe znaczenie miasta pozostało jednak mniejsze niż Krakowa czy Lwowa, a jego populacja miasta nie przekraczała kilku tysięcy z kolei otrzymał prawa miejskie jako pierwsza osada w międzyrzeczu Wisły i Bugu. Stał się dzięki temu ważnym przystankiem na trasie pomiędzy Rusią i Zachodem. Niestety ostatecznie w rywalizacji o kupców przegrał ze Lwowem, choć i tak słynął ze swoich jarmarków, na które przyjeżdżali kupcy z całej Europy, Turcji, Arabii i głębokiej dla artykułu stała się książka Josepha i Frances Giesów Życie w średniowiecznym mieście, wydana nakładem Gniezna, red. Jerzy Topolski, PWN Poznania, red. Jerzy Topolski, PWN Grodecki, Stanisław Zachorowski, Jan Dąbrowski, Dzieje Polski średniowiecznej, Universitas Gdańska, t. I, red. Edmund Cieślak, Wydawnictwo Morskie Kutrzeba, Finanse i handel średniowiecznego Krakowa, Avalon Marian Małecki, Historia Krakowa dla każdego, Wydawnictwo Literackie Podhorecki, Dzieje Lwowa, Oficyna Wydawnicza Volumen Szczur, Historia Polski — Średniowiecze, Wydawnictwo Literackie Tandecki, Migracje ludności do Torunia w średniowieczu i na progu czasów nowożytnych, „Rocznik Toruński” nr 31 (2004). Bernardo Bellotto (Canaletto) Widok na Warszawę Z fotograficzną dokładnością została namalowana panorama Warszawy przez włoskiego artystę, często malującego polskie miasta. Przepięknie rozegrany został tu światłocień, który potęguje dynamikę warszawskiej architektury z ogromnym dziedzińcem na pierwszym planie. Nad miastem widzimy świetliste niebo i chmury swobodnie przepływające nad dachami miasta. Całość namalowana jest w spójnej kolorystyce, oddającej klimat późnego, ciepłego popołudnia. Kunszt, z jakim został namalowany ten widok, plasuje dzieło wysoko w malarstwie obrazującym architekturę. Precyzja w namalowaniu szczegółów jest zadziwiająca, zwłaszcza, że kadr obejmuje ogromne przestrzenie naszej stolicy. Giorgio de Chirico Melancholia i tajemnica ulicyOto ulica miasta, którego nigdy nie było. W tym obrazie fragmenty nie składają się w zrozumiałą całość. Stworzony na płótnie nastrój wyraża poczucie niepełności i straty. Po jednej stronie ulicy widzimy długie białe arkady, współczesne w wyrazie, po drugiej stronie stare i zniszczone arkady, symbolizujące świat, który już minął. Na pierwszym planie stoi pusty, otwarty wagon, tuż obok cień biegnącej dziewczynki, a na końcu ulicy majaczy się cień rzucany przez posąg, którego nie widzimy. Trudno w tym wszystkim doszukać się logiki. Artysta był twórcą kierunku, który nazwał malarstwem metafizycznym, kierunku poprzedzającego surrealizm, opierającego się na marzeniach sennych. Taki jest właśnie klimat tej uliczki miasta rodem z koszmarów sennych. Inne przykłady malarskie: Bernardo Canaletto Krakowskie przedmieście od strony placu zamkowego, Ulica Miodowa (realistycznie oddane uliczki miasta w ciepłym świetle)Józef Pankiewicz Rynek Starego Miasta w Warszawie nocą (nocny portret warszawskiej starówki)Camille Pissarro Boulvard de Montmartre (bulwar wypełniony mieszkańcami Paryża)Egon Schiele View of Krumau, Martwe miasto (oddany charakter mrocznego i biednego miasta)Max Ernst Całe miasto (fantastyczna wizja miasta z wyobraźni artysty)Paul Klee Drzewo domów, Autostrada i boczne drogi (abstrakcyjne przedstawienie miasta jako materiału do syntezy)Georgio de Chirico Założone natchnienie (surrealistyczna wizja miasta z marzeń sennych)Ludwik de Laveaux Ulica paryska w nocy (wizja miasta z marzeń sennych)Marc Chagall Lot nad miastem (miasto jako dopełnienie sceny miłosnej)

plan średniowiecznego miasta z legendą